Het thema van het winternummer van UIT magazine is ‘Vier het leven’. De 51-jarige barbier Yasser Alsalak heeft een tijd achter de rug waar hij weinig reden had om het leven te vieren. Toch heeft deze vriendelijke voormalig vluchteling uit Syrië het tij weten te keren en maakt hij van elke dag een feestje.
Yasser Alsalak werkt als barbier bij Christiaan Coiffures in Abcoude. In deze kapperszaak worden door Yasser mannen en kinderen flink in de watten gelegd: haren worden geknipt, baarden en snorren verzorgd. ‘Een momentje van totale ontspanning’, zo omschrijven zijn klanten zijn diensten. Extra service na een frisse scheerbeurt is een ontspannende gezichtsmassage.
Met een grote lach op het gezicht laat Yasser trots zijn werkplek zien. “Ik veel blij hier”, zegt Yasser terwijl hij zijn schort met scharen en scheermessen af doet. We ontmoeten de vrolijke barbier even na vijven, aan het einde van zijn werkdag. “Dat zijn Nederlands niet perfect is, doet niets af aan zijn kundige manier van werken”, vertelt Karin van der Roest, eigenaresse van Christiaan Coiffures. “Elke dag krijgt hij de taal een beetje beter onder de knie. Tijdens zijn werk praat hij de hele dag met zijn klanten, een betere leerschool is er niet.”
Heftig
Karin schuift aan bij het interview. Zodra we Yasser niet begrijpen, schiet de eigenaresse te hulp. Sommige delen van zijn verhaal verstaan we wel, maar zijn zo heftig, dat we ons afvragen of we het wel goed begrepen hebben…
Yasser Alsalak had alles: een mooi huis in Damascus, een gloednieuwe en goedlopende kapperszaak en veel klanten, een lieve vrouw en vier prachtige kinderen. Tot die bewuste maandag in 2013. “Een dag om nooit te vergeten”, vertelt Yasser. “We waren bij mijn moeder aan het eten, op een paar kilometer afstand van ons huis. Tijdens de maaltijd hoorden we opeens een hoop vliegtuigen overkomen. Tien minuten later belde mijn buurman met de mededeling dat ik naar huis moest komen. Ik zei nog dat hij even moest wachten omdat we aan het eten waren, maar hij drong aan. Ik moest NU komen.”
Huilende mensen
“Ik liet mijn vrouw en dochters bij mijn moeder achter en reed naar huis. Al snel kon ik niet verder met mijn auto. Alles stond in brand, overal liepen huilende mensen rond, allemaal totaal ontredderd. Alle huizen waren met de grond gelijkgemaakt door de bombardementen, ook van ons huis en mijn kapperszaak was niets meer over. Mijn spaargeld lag in mijn woning, ook dat was in vlammen opgegaan.”
“Met deze mededeling keerde ik terug naar het huis van mijn moeder, naar mijn gezin. Als een wonder waren mijn kinderen en vrouw ongedeerd, maar leven in Damascus was niet meer mogelijk. We waren constant bang. Vijftien dagen lang hebben we ondergedoken gezeten in een kelder. Zonder eten. In Damascus werd geplunderd, geschoten en er werden zelfs kinderen gekidnapt. We leefden continu in angst, er heerste complete chaos.”
Algerije
Na deze traumatische ervaring besluit Yasser Syrië te ontvluchten. De twee zoons van de barbier hadden inmiddels al het land verlaten. Yasser verkoopt zijn auto en met deze opbrengt vertrekt hij, met zijn vrouw en twee jonge dochtertjes, naar Algerije. De reis verloopt allesbehalve soepel en er breekt opnieuw een verschrikkelijke periode aan. Drie dagen lang slaapt de familie Alsalak met 37 andere gezinnen op het vliegveld van Algerije voordat ze – voor het bedrag van 1.200 euro per persoon – de grens van Libië worden overgesmokkeld.
Na nog twee dagen hutjemutje met alle gezinnen in een huis ondergedoken te hebben gezeten, maakt de familie de overtocht naar Sicilië. “Met 380 man zaten we 19 uur lang in een boot, gehurkt, tegen elkaar aan. Zonder eten of drinken. Ik liet mijn dochters kleine beetjes zeewater nemen, ze hadden zo’n dorst! Voor onze ogen sloegen twee boten om. We zagen hoe mensen verdronken. De mannen wilden helpen, maar we mochten onder geen beding opstaan. De ogen van mijn dochters heb ik afgedekt…”
Schone kleding
Wonder boven wonder overleeft het gezin de overtocht. “Toen we de helikopters van het Rode Kruis zagen, wisten we dat we veilig waren. Wat hebben we gehuild! Even later kwamen de Italianen en werden we vervoerd naar hotels. We kregen schone kleding, eten en drinken. We hadden het gered.”
Inmiddels was de oudste zoon aangekomen in het asielzoekerscentrum (AZC) in Ter Apel. Yasser wilde daarom ook naar Nederland. “En dat is gelukt! Wat waren we blij toen we op het Centraal Station in Amsterdam aankwamen. Hier in Nederland konden we een nieuw en veilig leven opbouwen. Na in verschillende AZC’s te zijn ondergebracht, kregen we een huisje in Abcoude aangeboden. Er moest een hoop aan gedaan worden, maar vanaf dag één kreeg ik hulp van alle buren. Na 20 dagen was het bewoonbaar en kon ik mijn gezin uit het AZC over laten komen. Ze wisten niet wat ze zagen. Ze vonden ons nieuwe onderkomen prachtig!”
Cirkel is weer rond
Als tegenprestatie voor alle hulp die Yasser bij het klussen in zijn woning had gekregen, knapte hij klusjes op voor de Abcoudenaren. Binnen de kortste keren kende het hele dorp de barbier en wilden de dorpelingen hem aan een baan helpen. Karin kreeg dan ook de vraag of Yasser niet bij haar aan de slag kon.
Karin: “Eigenlijk kwam de vraag precies op het juiste moment. Samen met twaalf ondernemers waren we in 2017 in de voormalige Koot supermarkt aan de Hoogstraat het pop-up project Proof gestart. Daar kon Yasser als barbier aan de slag. Hij sprak nog slecht Nederlands, maar zijn werk deed hij prima. Na een tijdje stopte het pop-up project en sindsdien is Yasser bij mij in de zaak aan de slag gegaan. Niet alleen Yasser is blij met zijn nieuwe werkplek, wij zijn ook blij met hem. Mijn betovergrootvader, Christiaan genaamd, was 120 jaar geleden ook werkzaam als barbier. Nu heeft Christiaan Coiffures opnieuw een barbier in dienst. Zo is het cirkeltje weer rond.”
Christiaan Coiffures
Hoogstraat 5
Abcoude
W www.christiaan-coiffures.nl
