Het Stedelijk Museum besteedt aandacht aan de tijd dat Amsterdam een magisch centrum was.
Wie aan de late jaren zestig denkt, denkt misschien aan het hippieprotest tegen de oorlog in Vietnam of aan de studentenopstand in Parijs. Maar ook Amsterdam sprak een woordje mee. Een paar jaar was de hoofdstad een progressieve en artistieke vrijplaats, die grote aantrekkingskracht uitoefende op jongeren uit de hele wereld. Ze kwamen bijeen op de Dam en sliepen in het Vondelpark. De verbeelding leek even aan de macht en maakte blijkbaar zóveel indruk dat het terugblikkend lijkt of de héle jaren zestig ervan waren doordrongen, terwijl het slechts om de periode van 1967 tot 1970 gaat.
De tentoonstelling opent met een filmpje over de roerige jaren zestig. We zien de feministische actiegroep Dolle Mina’s voor het Amsterdamse stadhuis een pasgetrouwd en licht verbouwereerd stel toevoegen dat het huwelijk maar beter afgeschaft kan worden, omdat het de vrouw in slavernij houdt.
War is over
Maar de expositie begint pas ècht als we de zaal betreden waar we middels zwartwitfoto’s van Cor Jaring terug worden gevoerd naar de legendarische actie van John en Yoko, die in het Hilton Hotel een paar dagen het bed hielden om de uit de hele wereld toegestroomde pers hun vredesboodschap mee te geven. ‘War is over! If you want it.’
En dan had je nog de ‘love-ins’, uit Amerika overgewaaide samenkomsten met hippies en flower power, die ‘iedere zondagmiddag’ in het Vondelpark plaatsvonden. Het waren de tijden van de Vietnam-oorlog. Bezoekers werden opgeroepen om Vietnam met ‘voedsel en liefde’ te bombarderen. Hoe, dat staat er niet bij, maar de intentie was goed.
De volgende zaal is verduisterd, zodat we ongestoord kunnen genieten van de psychedelische projecties van Adri Hazevoet, die destijds als lichttechnicus in Paradiso werkte. Hazevoet verzorgde met zijn dia- en filmprojectors tussen 1970 en 1975 duizelingwekkende collages, die achter de optredende bands werden vertoond, collages waar de kleuren vanaf spatten.
De witkar
De expositie wijdt uiteraard ook aandacht aan de beeldende kunst. Zo hangen er grote foto’s van de Sunny Implo, een grote polyester bol van Louis van Gasteren en Fred Wessels. Als je in die bol ging staan, die voorzien was van 120 lichtpunten en vier luidsprekers, dan was je even weg uit de dagelijkse sleur. Het was de bedoeling dat zo’n bol op elke straathoek werd geplaatst, maar verder dan de entreehal van het Stedelijk Museum is het niet gekomen.
Uiteraard ontbreken ook de witkar van Luud Schimmelpennink niet, bedoeld als elektrische leenauto in de strijd tegen de luchtvervuiling. De witkar heeft het niet gehaald, maar de strijd tegen de luchtvervuiling wordt nog altijd voortgezet al was het alleen maar via steeds hogere parkeertarieven in de Amsterdamse binnenstad.
De tentoonstelling in het Stedelijk Museum duurt tot en met 6 januari 2019.
Foto-bijschrift:
Adri Hazevoet, Lichtshow in Paradiso, circa 1970. © Adri Hazevoet