Hippies, punkers, dansliefhebbers, allemaal voelden ze zich thuis in de Amsterdamse poptempel Paradiso. Eind maart besteedt het Amsterdam Museum aandacht aan het 50-jarig bestaan.
Paradiso opende in 1968 de deuren aan de Weteringschans als ‘cosmisch ontspanningscentrum’. Hippe en rebelse jeugd had de verloederde en verlaten kerk het jaar daarvoor al gekraakt, maar moest al snel weer vertrekken. De openingsavond op 30 maart 1968 bestond uit een ‘uniek, geestverruimend en adembenemend evenement’. Dat ‘geestverruimende’ sloeg op de hasj en de wiet die bij een door de politie gedoogde huisdealer te koop was. Al snel werd Paradiso een magneet voor jongeren.
Rockers en rasta’s
Er vonden overigens niet alleen concerten plaats, maar er werden ook kindermiddagen georganiseerd. Daarnaast kon je er terecht voor macrobiotisch eten, theater en ondeugende underground films. Rond 1975 maakten de hippies plaats voor punkers. Fotograaf Max Natkiel nam zijn Rolleiflex-camera mee en maakte méér dan duizend portretten van de bezoekers. Punks, new-wavers, rockers, rasta’s en skinheads gingen in ruil voor een biertje graag op de foto.
Rolling Stones
In mei 1995 maakten de Rolling Stones in Paradiso muziekopnamen. Met een tijdelijk extra balkon lieten ze de grote zaal inrichten als een club in New Orleans. Dat zag er niet alleen goed uit, maar het bood ook ruimte aan meer bezoekers, zodat er uiteindelijk een permanent balkon werd gemaakt.
Zangeres zonder Naam
Inmiddels is er soms bijna 24 uur per dag wat in Paradiso te doen: concerten, evenementen, grote dansfeesten. Want als er één ding altijd karakteristiek voor de poptempel is geweest, dan is het de diversiteit aan optredens. Zo traden er uiteenlopende cultuurdragers op: van De Zangeres zonder Naam tot Hans Dulfer, van The Sex Pistols tot Prince, en van Cheb Khaled tot Amy Winehouse.
200 unieke foto’s
De tentoonstelling in het Amsterdam Museum (Kalverstraat 92) is vanaf 30 maart te zien en duurt tot en met 19 augustus 2018. De expositie omvat zo’n tweehonderd vaak unieke foto’s en posters. Ook klinken er authentieke muziekopnames en vertellen bezoekers, artiesten en medewerkers in een audiotour over hun belevenissen in Paradiso.
Beeld: Adri Hazenvoet, 1970