Mirjam Espinosa ademde afgelopen jaren alles in wat met de jaren ‘70 te maken had. De mooiste stijliconen kregen een plekje in het nieuwe hotel V aan de Fizeaustraat: een comfortabele zitkuil, ribfluwelen gordijnen en rotanmeubelen in verschillende kleuren groen en bruin. Het resultaat is een spectaculair seventiesinterieur overgoten met een sausje van glamour en design.
Het is een enorme kolos waaraan de gemiddelde mens zo voorbij zou rijden. Mirjam en haar man Tom niet. “Het is al weer acht jaar geleden dat wij de charme en potentie van dit pand zagen”, vertelt Mirjam met een potje rustgevende verveine thee binnen handbereik. “En ja, dat het pand in de jaren ’70 is neergezet, was voor mij meteen een haakje om het interieur aan op de hangen.”
Een bijzondere vibe
Meteen bij binnenkomst valt het oog op een imposante kroonluchter, gemaakt van fietskettingen. Rechts valt de blik op de enorme bar, die doorloopt tot het restaurant, The Lobby. De geuren uit de met baksteen omgeven keuken zijn om van te watertanden, de gerechten die er uit komen knipogen naar de seventies. Gasten en crew ogen ontspannen en tegelijkertijd trilt de lucht van energie. Een opvallende vibe die uniek is voor Amsterdam.
“Het voelt hier inderdaad heerlijk”, zucht Mirjam, mede-eigenaresse en selfmade interiordesigner. “Het is gewoon een bijzondere plek, in zo’n rustig wijkje en dan toch die stadse sfeer. Het interieur en vooral de mix aan mensen doen de rest.” En als je om je heen kijkt, begrijp je wat ze bedoelt: een verliefd stel hangt in de zitkuil, twee dames hebben het verzorgingshuis aan de overkant verlaten om hier een glas wijn te drinken; zakenlui voeren gedempte gesprekken in het licht van de druipkaars.
Niet te gelikt
“Ik dook in mijn fotoalbums en al snel kwamen de eerste seventiesiconen tot leven.” Ze wijst naar de zitkuil, de grote planten en de schrootjes aan de muur. “Maar de juiste ambiance creëren, bestaat uit meer dan alleen maar designmeubels bij elkaar zetten. Met alleen maar ‘mooi’ wordt het toch snel afstandelijk. Ik hou het liever niet te gelikt, een beetje imperfectie mag ook.”
Ze doelt op de groene veloursbeklede stoeltjes en biecht op: “Deze komen stiekem uit de jaren ’60, maar dat moet dus gewoon kunnen vind ik. En ook de zitkuil die niet verzonken is mag zichzelf niet officieel zo noemen. Maar deze donkerbruine Togobank, een seventiesontwerp van Ligne Roset, evenaart ‘m zeker!”
Verder is ze trots op de akoestiek die ze met een aantal opvallende tijdselementen kon realiseren: ribfluwelen gordijnen, schrootjes, flinke planten en de grote kleden aan de wand. “Ze zijn speciaal voor ons, in eigen patronen en kleuren, door een wandkledenmaakster in de Verenigde Staten gemaakt.”
Ook in de hotelkamers is het thema doorgetrokken, maar wel wat subtieler. De kamer is minimalistisch ingericht en valt op door de combinatie van hout en industrieel staal. “Je ziet hier veel geografische patronen uit die tijd terug: in de badkamer een tegelvloer geïnspireerd op Escher, in de kamer een houten vloer in hexagonpatroon. Het bed hebben we in Italië laten maken en is van massief eiken met een retro achterwand van spijlen. En die kenmerkende groene wc? Die hebben we maar even laten zitten.”
De V van Victorie
Het hotel en het restaurant zijn nu een paar maanden open en lopen vanaf dag één als een tierelier. Je zou denken dat het stel Espinosa dit vaker heeft gedaan. En dat is ook zo. “Sterker nog, we hebben een heel team dat al vanaf het allereerste begin betrokken is bij alles wat we doen.”
Dat begin is te vinden op het Victorieplein in Amsterdam-Zuid. Daar namen zij in 1999 het familiehotel Hotel Victorie over van Toms ouders en toverden het om tot een van de eerste boetiekhotels van Amsterdam. In 2008 volgde Hotel V (met de V van Victorie dus) op het Frederiksplein, daarna een pand in de Nes en nu dus aan de Fizeaustraat. Allemaal met succes. Wat is het geheim?
“Behalve de balans in locatie, interieur, eten en een mooie mix hebben wij misschien wel een beetje geluk gehad.” Ze trakteert ons nog op een saignant detail.”We werden namelijk ooit beiden afgewezen voor de hotelschool. Door een omweg, in financiën en reclame, zijn we met een andere blik de hotelwereld ingestapt.”