Maas de Goede (18) is model, heeft op de catwalk gestaan in Parijs en Milaan en begon op z’n vijftiende samen met een vriend z’n eigen kledingmerk, ZW.ART AMSTERDAM. Een jaar geleden stond Maas met een interview in UIT Magazine. Hij vertelt hoe het sindsdien met hem is gegaan.
Ik word bijna achttien jaar, ik ben druk met mijn profielwerkstuk over kernfusie, maar de meest tijd vergt op het moment mijn kledingmerk. Elke dag ben ik er mee bezig en vergeleken bij mijn laatste column gaat het steeds beter met ons merk ZW•ART.
Het domino-effect waar ik de reeks opdrachten op dit moment mee vergelijk, begon bij een opdracht die we kregen van onze school, het Vossius Gymnasium. Het was de bedoeling dat wij voor het negentigjarig bestaan van de school lustrumkleding zouden ontwerpen. Op deze opdracht volgen nu nog meer grotere opdrachten, maar het lijkt me leuk te vertellen over onze eerste grote opdracht.
Een paar keer zaten we rond de tafel met het Vossius en na een wat slome start rolde er een paar designs uit van onze kant. Al snel werd er een besluit genomen en daar begon het werk voor mij: bellen met de producent, sweaters uitzoeken, kosten laag houden, marges berekenen etc. Na een paar keer goed overleg en wat laatste prijsafspraken kregen we een go voor de productie.
Hoop geregel
Toen alles rond was, dachten wij even rustig af te kunnen wachten tot de kleding geleverd werd. Niets bleek minder waar, want wat er komt kijken bij ondernemen is alles dat een doorsnee puber (en dat zijn wij) niet kan: vooruit kijken, belasting betalen, plannen, aangifte doen, btw terugvragen, eventuele regeling voor bijverdienen uitzoeken, etc. Wat een hoop geregel!
Op zich is het heel leuk om geld te verdienen maar wat er allemaal bij komt kijken, is toch echt wat minder. Ons overviel het een beetje als een enorme warboel van termen die uiteindelijk altijd negatief uitvallen tegenover wat jij verdient.
Nu is het allemaal gelukkig wat duidelijker en hebben wij geaccepteerd dat je het niet moet zien als geld dat van je wordt afgepakt, maar als de plicht van elke Nederlander en dus legden wij ons neer bij het betalen van belasting. Tot dusver onze kennismaking met het belastingsysteem en ondernemerschap. Toch jammer…
Genoeg over de geldzaken waar we over struikelden. Over de creaties zelf kan ik veel leuker vertellen vind ik.
Perfect
Het gevoel dat je krijgt als je je zelfontworpen sweater voor de eerste keer komt bekijken en checken op eventuele lelijkheden of andere foutjes die je nog wil veranderen (zo’n eerste product heet een sample), is moeilijk te beschrijven. Iets dat je altijd op papier hebt bekeken in het echt zien, maakt het altijd net wat specialer.
Ik vergelijk het graag met een kunstwerk dat je zelf hebt bedacht, dat je pas te zien krijgt als het af is. Of een bruidegom die een beeld van de bruid in zijn hoofd heeft zoals hij denkt dat het perfect is, die vervolgens toch een nog mooiere bruid ziet dan hij in gedachte had als ze eenmaal verschijnt voor de ceremonie.
Nu kan ik moeilijk zeggen dat de eerste ontmoeting tussen het sample van de sweater en mij voelt alsof ik een bruidegom ben die op het punt staat te trouwen, maar ik geloof dat mijn verhaal wel duidelijk is. Het is gaaf om het eindresultaat voor het eerst te kunnen zien, voelen en aandoen.
Trots
De kleding is laatst op het Vossius aangekomen (600 sweaters, 600 T-shirts en 600 petjes). Als ik nu door school loop, zie ik allemaal Vossius-sweaters langs paraderen; leraren, leerlingen conciërges lopen erin en ikzelf natuurlijk ook.
Wat word ik daar trots van. Dat is het geregel en stressen dubbel en dwars waard.
Sweaters, shirts en petjes hebben Hidde van Herwaarden en ik gezamenlijk gemaakt en met het eindresultaat hebben we ons doel denk ik wel behaald: de komende vijf jaar loopt het Vossius er hip bij. Zelfs de leraren.
F https://www.facebook.com/maasdegoede
I https://www.instagram.com/maasdegoede